Nýir dómar

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot. Dæmdur í 60 daga fangelsi og ævilöng svipting áréttuð.

Ákærði var sakfelldur fyrir þjófnað og fíkniefnalagabrot. Var honum dæmdur hegningarauki og gert að sæta fangelsi í 2 mánuði.

Stefnendur fengu arðgreiðslur frá félagi sem skráð var með skattalega heimilisfesti í Danmörku og greiddu fjármagnstekjuskatt af þeim að hluta til danska ríkisins. Í kjölfar þess að ríkisskattstjóri úrskurðaði félagið heimilisfast á Íslandi aftur í tímann fékkst skatturinn endurgreiddur frá dönskum skattyfirvöldum. Í málinu var deilt um það hvort stefnda, íslenska ríkinu, hefði verið rétt að bæta 2,5% álagi skv. 122. gr. tekjuskattslaga við greiðslurnar og m.a. gerð krafa um ógildingu úrskurðar yfirskattanefndar þar að lútandi. Dómurinn leit til þess að orðið hefði mismunur á álögðum tekjuskatti stefnenda og staðgreiðslu þeirra og taldi ekki efni til að fallast á málsástæður þeirra um viðtökudrátt, ómöguleika eða réttmætar væntingar. Þá voru mistök við lagasetningu í tíð eldri laga ekki talin hafa þýðingu í málinu auk þess sem málsmeðferðarreglur stjórnsýsluréttarins hefðu ýmist ekki verið brotnar eða leiddu ekki til ógildingar úrskurðarins. Var stefndi sýknaður af kröfum stefnenda.

Ákærði var sakfelldur fyrir brot í nánu sambandi.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og dæmdur í 90 daga fangelsi. Hegningarauki við fyrri dóm.

Stefnanda voru dæmdar miskabætur á grundvelli hlutlægrar reglu 246. gr. laga nr. 88/2008 vegna handtöku og blóðsýnistöku sem hann var látinn sæta er akstur hans var stöðvaður vegna hraðaksturs. Hann fékk sekt vegna hraðasktursins en lögreglumálið var að öðru leyti fellt niður. Í málinu reyndi á það hvort stefnandi hefði valdið eða stuðlað að þeim aðgerðum sem hann byggði kröfu sína á, m.a. með því að skýra aðspurður á vettvangi frá neyslu sem átt hefði sér stað „síðast fyrir löngu síðan“.

Ákærða sakfelld fyrir umferðarlagabrot. Dæmd í 90 daga fangelsi og ævilöng svipting áréttuð.

Ákærði sakfelldur fyrir tvær tilraunir til manndráps.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás og dæmdur í 30 daga skilorðsbundið fangelsi og til greiðslu miskabóta.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni og brot á vopnalögum. Hann játaði brot sín skýlaust.

Ákærði sakfelldur fyrir kynferðislega áreitni og dæmdur í tveggja mánaða skilorðsbundið fangelsi og til greiðslu miskabóta.

Stefnandi var áminntur vegna hegðunar gagnvart undirmanni sínum og samhliða því færður til í starfi. Hann undi áminningunni en krafðist ógildingar ákvörðunar um breytingu á störfum og verksviði og miskabóta vegna þeirrar ákvörðunar. Þar sem af gögnum málsins og málatilbúnaði aðila mátti m.a. ráða að mögulegt hefði verið að láta stefnanda sinna sams konar störfum og hann hafði áður með höndum, án þess að gegna stöðu yfirmanns gagnvart viðkomandi undirmanni, var talið að málefnaleg sjónarmið hefðu ekki legið til grundvallar ákvörðuninni og meðalhófs ekki gætt. Var því fallist á ógildingarkröfu stefnanda og kröfu hans um miskabætur. Þá var jafnframt fallist á kröfu hans um miskabætur vegna afhendingar á skýrslu sálfræðistofu sem innihélt viðkvæmar persónuupplýsingar um hann.

Málið var höfðað á árinu 2022 og krafist ógildingar á þremur úrskurðum kærunefndar útlendingamála sem gengið höfðu á árunum 2021 og 2022. Fallist var á ógildingu eins þeirra með dómi héraðsdóms í desember 2022 en þann dóm ómerkti Landsréttur með úrskurði 8. mars 2024 og vísaði málinu heim til nýrrar meðferðar. Við meðferð málsins eftir endurupptöku þess í héraði var upplýst að á árinu 2023 höfðu gengið nýir úrskurðir kærunefndar útlendingamála um sambærilegar kröfur stefnenda og leyst var úr í þeim úrskurðum sem krafist er ógildingar á í þessu máli. Talið var að stefnendur hefðu ekki lengur lögvarða hagsmuni af dómi um gildi þeirra eldri úrskurða sem dómkröfur málsins snúast um og var málinu því vísað frá dómi án kröfu.

Stefnandi varð fyrir slysi er hún féll á gangstétt utan við háskóla og krafðist viðurkenningar á bótaskyldu úr ábyrgðartryggingu háskólans hjá stefnda. Ekki var talið að slysið yrði rakið til saknæmrar háttsemi eða athafnaleysis sem vátryggingartaki bæri skaðabótaábyrgð á heldur að um væri að ræða óhappatilvik í skilningi skaðabótaréttar. Stefndi var því sýknaður af kröfu stefnanda.

Varnaraðilum var gert að sæta atvinnurekstrarbanni í þrjú ár.

Deilt var um fjárhæð vátryggingarbóta vegna tjóns á dýpkunargröfu og aukabúnaði hennar. Niðurstaðan var einkum byggð á matsgerð dómkvadds matsmanns.

Málið var höfðað á árinu 2022 og krafist ógildingar á fjórum úrskurðum kærunefndar útlendingamála sem gengið höfðu á árunum 2021 og 2022. Fallist var á ógildingu eins þeirra með dómi héraðsdóms í desember 2022 en þann dóm ómerkti Landsréttur með úrskurði 8. mars 2024 og vísaði málinu heim til nýrrar meðferðar. Við meðferð málsins eftir endurupptöku þess í héraði var upplýst að á árinu 2023 höfðu gengið nýir úrskurðir kærunefndar útlendingamála um sambærilegar kröfur stefnanda og leyst var úr í þeim úrskurðum sem krafist er ógildingar á í þessu máli. Talið var að stefnandi hefði ekki lengur lögvarða hagsmuni af dómi um gildi þeirra eldri úrskurða sem dómkröfur málsins snúast um og var málinu því vísað frá dómi án kröfu.

Ákærði sakfelldur fyrir manndráp, tvær tilraunir til manndráps og eignaspjöll.

Máli vísað frá dómi vegna vanreifunar.

Fjórir ákærðu sakfelldir fyrir stórfellt fíkniefnalagabrot, en sýknaðir af skipulagðri brotastarfsemi. Ein ákærðu sakfelld fyrir hlutdeild í tilraun til stórfellds fíkniefnalagabrot og einn ákærðu sýknaður fyrir hlutdeild í tilraun.

Aðalsök var vísað frá dómi vegna vanreifunar en gagnsök vegna þess að hún var höfðuð án þess að skilyrði 28. gr. laga nr. 91/1991 væru uppfyllt.

Mál þetta varðar uppgjör á verksamningi milli aðila, en lokareikningur vegna verksins var gefinn út í apríl 2023. Af gögnum málsins má ráða að stefndi hafi átti í viðvarandi greiðsluerfiðleikum sem hafi leitt til þess að stefnandi veitti ítrekað greiðslufresti. Skriflegt samkomulag komst hins vegar ekki á fyrr en stefnandi hafði sent innheimtuviðvörun í janúar 2024. Það samkomulag vanefndi stefndi og var samið um uppgjör að nýju, án þess að fjárhæðir væru nákvæmlega tilgreindar. Stefnandi sendi stefnda drög að stefnu þar sem stefnukrafan var sundurliðuð. Stefndi gerði engar athugasemdir við forsendur útreikninga stefnanda að öðru leyti en því að ekki væri að öllu leyti tekið tillit til innborgana. Stefndi greiddi síðan eftirstöðar án dráttarvaxta og kostnaðar að teknu tilliti til innborgana. Fallist var á að stefnandi hefði geta krafist íslenskra dráttarvaxta af upphæðinni og því hafnað að útgáfa stefnunnar hefði verið þarflaus. Var stefnda gert að greiða stefnukröfuna auk dráttarvaxta og málskostnað. Sama dag og málið var dómtekið var bú stefnda tekið til gjaldþrotaskipta og var málið endurupptekið þar sem þrotabúið tók við aðildinni.